เพศ (สถานะภาพ)
หญิง

สัญชาติ
ไทย

ศาสนา
พุทธ

วันเกิด (อายุ)
22-พฤษภาคม-2543    อายุ 23ปี

ส่วนสูง/น้ำหนัก
168 Cm    หนัก 77 Kg

จังหวัด (เขต)
นครสวรรค์ (ไม่ระบุ)

การติดต่อที่สะดวก
โทรศัพท์

สาขาวิชาชีพ
อื่นๆ

ลักษณะงานที่ต้องการ
, งานอิสระ (Freelance)

ระดับเงินเดือนที่ต้องการ
5,000บาท ขึ้นไป

แก้ไขข้อมูลล่าสุด
25 พ.ย. 2557

เข้าระบบครั้งสุดท้าย
25 พ.ย. 2557

การศึกษา กำลังศึกษาอยู่

ประสบการณ์ทำงานทั้งหมด 0 ปี

พิมพ์ดีด
ไทย คำ/นาที    อังกฤษ คำ/นาที

ความสามารถการขับขี่
รถจักรยานยนต์ ,

ยานพาหนะส่วนตัว
รถจักรยานยนต์ ,

โครงการ/ผลงาน
สามหัวใจใต้สายฝน
ตอนที่1 จุดเริ่มต้นของความวุ้นวาย
เนื้อเรื่อง:น้ำฝนและสุดเขตอยู่บ้านติดกันและเรียนอยู่โรงเรียนเดียวกันและทั้ง2คนไปโรงเรียนด้วยกันทุกวันไม่ว่าใครคนใดคนนึงจะป่วยก็คอยมาเยียมตลอด
แต่ปัญหามันไม่ได้อยู่ตรงนั้นเพราะสุดเขตนั้นรักน้ำฝนมาตั้งแต่ประถม
เช้าวันเปิดเรียน
แม่ของสุดเขต:สุดเขตน้ำฝนมารอแล้วนะลูกยังไม่ตื้นอีกหร่อ
สุดเขต:ตื้นแล้วครับกำลังจะลงไปครับ
น้ำฝน:นี้นายได้เอารมไปด้วยหรือเปล่าเห็นในโทรทัศพ์เขาบอกว่าฝนจะตกนะ
สุดเขต:อะลืมเลยเดียวไปหยิบแปบนะ
และสุดเขตก็ยืนเกาศรีษะอยู่สักพักและรีบวิ่งไปหยิบรมทันที่
น้ำฝน:ตานี้ทำไมเป็นคนขี้ลืมแบบนี้นะ(ความคิด)และถอนหาใจ
สุดเขต:มาแล้วจะ ไปโรงเรียนกัน
ที่โรงเรียน
น้ำฝน:ฟ้าใส สายใหม่หวัดดีจ้า
ฟ้าใส:หวัดดีจ้า แมมมมวันนี้มาด้วยกันอีกแล้ว
สายใหม่:ใช่ เป็นแฟนกันยังจ้า เป็นแล้วบอกด้วยนะ
ฟ้าใส:จะเป็นได้ไงก็น้ำฝนเขาชอบรุ่นพี่โอมอยู่ไม่ใช่หร่อ
น้ำฝน:ใช่ทีไหนเล่าพี่เขามีแฟนแล้วยะ
ฟ้าใส สายใหม่ :อะจริงอะไม่เห็นรู้เรื่องเลยอะ
เอื่อ:หวัดดีสาวๆกับอีกหนึ่งหนุ่มนี้คุยอะไรกันอยู่หร่อขอคุยด้วยดิ
สุดเขต:โทษที่นะพวกเราจะไปห้องเรียนแล้วบายนะ ชิ
เอื่อ:เออ
สุดเขต:ก็บอกแล้วไงว่าจะไปห้องเรียนแล้วไง เข้าใจ้
น้ำฝน:okงั้นไปกันหมดนี้แล่
ทุกคน:จ้า
ความคิดของสุดเขต:ไอ่เอื้อน่าหมันไส้ชะมัดเลย
ในห้องเรียน
ความคิดของสุดเขต:ทำไมไอ้เอื้ออยู่ห้องเดียวกันกับเราและฝนวะน่าโมโหชะมัด
มีรังสีอำมหิตออกมาจากตัวของสุดเขต
ความคิดของน้ำฝน:สุดเขตเป็นอะไรน่าทำไมถึงได้หวงเราจังน่า



ตอนที่2ความสงสัย
น้ำฝนเริ่มสงสัยว่าสุดเขตเป็นอะไรหลังจากนั้นน้ำฝนก็เริ่มสังเกตพฤติกรรมของสุเขต
สุเขต:นี้น้ำฝนเธอเป็นอะไรของเธออะ
น้ำฝนทำหน้าแดงและตอบไปว่า
น้ำฝน:ฉันไม่ได้เป็นอะไร
และทั้งสองก็เดินคุยกันจนถึงที่โรงเรียนและเดินเข้าไปหาพวกเพื่อนๆตามปกติ แต่น้ำฝนก็รู้สึกสงสัยว่าทำไมสุดเขตถึงทำอย่างนั้น
ถึงวิชาเรียนพละน้ำฝนก็สังเกตสุดเขตเช่นเดิมแต่วันนี้ไม่คอยมีนักเรียนชายเข้ามาคุยกับน้ำฝนมากนักน้ำฝนคิดว่าวันนี้ตอนเย็นระหว่าเดินกับบ้านจะถามกับสุเขต
ตอนเย็น
น้ำฝนคิดว่านี้เราจะถามเขาจริงๆหร่อ ทันใดนั้น
เอื่อ:น้ำฝน สุดเขต นี้เราเดินกับบ้านด้วยดิบ้านเราอยู่อีกซอยไกล้ๆบ้านน้ำฝนกับสุเขตอะขอกลับด้วยนะ
น้ำฝน:ได้จ้า
น้ำฝนคิดว่าสุดท้ายก็ไม่ได้ถามงั้นเป็นตอนเช้าก็ได้
เช้าวันต่อมา
สุดเขต:น้ำฝนมีอะไรจะพูดกับเราหรือเปล่า
น้ำฝนเข้ารู้ได้ไงว่าเรามีอะไรจะถามนะ
น้ำฝน:คือ……ว่าทำไมถึงทำตัวแบบว่า……
เอื่อ:ไปโรงเรียนด้วยนะ
น้ำฝน:จ้า สุดเขตวันนี้ไปรอที่สวนสาธารณะด้วยมีเรื่องจะคุยด้วยนะ
น้ำฝนเมื่อถึงโรงเรียนก็ได้เดินไปที่หลังโรงเรียนและเห็นว่ามีคนกำลังร้องไห้อยู่เธอจึงเดินไปดูว่าเป็นอะไร
น้ำฝน:คือเป็นอะไรหร่อเปล่าค่ะ
พอผู้ชายคนนั้นหันหน้านั้นก็คือรุ้นพี่โอม
น้ำฝน:รุ่นพี่เป็นอะไรค่ะ
สายใหม่ ฟ้าใส เอื่อ สุดเขต :น้ำฝนทำอะไรนานจัง
ทุกคน:รุ่นพี่เป็นอะไรค่ะ/ครับ
รุ่นพี่โอม:พี่โดนแฟนทิ้งอะ
สาวทุคน:พี่ผู้หญิงไม่ได้มีคนเดียวในโลกนะค่ะ
สุคเขต:ผู้ชายก็ไม่ได้มีคนเดียวในโลกนะครับ
รุ่นพี่โอม:นี่นายจะให้ฉันเป็นเกย์หรือไง
สุดเขต:ผมไม่ได้หมายถึงพี่ครับผมหมายถึงสายใหม่เพราะยัยนั้นก็โดนแฟนทิ้งมาเหมือนกัน
ในขณะนั้นสายใหม่ก็ร้องไห้ขึ้นมาทันที่
ตอนที่3 ความสัมพันธุ์ของครอบครัว
น้ำฝน:นี้สุดเขตนายทำสายใหม่ร้องไห้นะนี่สุดเขตนายขอโทษสายใหม่เลยนะไม่งั้นฉันโกธรจริงๆนะ
สุดเขต:จ้าๆยอมแล้ว(ความคิดของสุดเขตทำไมต้องขอโทษด้วยก็อุปสาปรอบใจนะ)
น้ำฝน:พรุ่งนี้วันเสาร์ไปทำการบ้านที่บ้านฉันไว้ตอนเย็นกินข้าวกันที่บ้านฉันกันคอยกับ ทำการบ้านกันหลายคนจะได้เสร็จเร็วๆไง
ทุกคน:จ้า
น้ำฝน:พรุ่งนี้เจอกันนะ
ณ ที่สวนสาธารณะ
สุดเขต:น้ำฝนมีอะไรจะถามหรือ
น้ำฝน:ทำ…..ไม่ต้องทำตัวห่วงเราด้วยอะ ถ้าเป็นแฟนกันมันก็ไม่ต่างไปจากการหึงเลยนะ
สุดเขตหน้าแดงแปร๊ดและทำท่าเขินและตอบน้ำฝนไปว่า
สุดเขต:ก็เราชอบเธออะ
น้ำฝน:อะไรนะไม่ได้ยินเลย
สุดเขต:ก็เรา….ไม่ชอบให้ใครมาใกล้เธออะ ก็เดียวเธอมีแฟนฉันก็เหงานะสิ
น้ำฝน:หร่อ แน่ใจนะว่าไม่ได้คิดคิดอย่างอื่น
สวนคนอื่นที่มาฟังทั้ง2คนคุยตามที่เอื่อเล่าให้ฟังก็คิดว่าจะเอาเรื่องนี้ไปล้อทั้ง2คนแต่เอื่อห้ามเอาไว้
สายใหม่:นี่เอาไปล้อดีปะ
ฟ้าใส:ก็ดีนะ
รุ่นพี่โอม:จะดีหร่อ
สายใหม่ ฟ้าใส:ดีค่ะ แล้วเอื่ออะ
เอื่อ:มันไม่ดีเลยนะ
ในขณะนั้นก็มีเงาประหลาดเข้ามามันนั้นก็คือ…….น้ำฝน กับ สุดเขต
น้ำฝน สุดเขต:นี้ทำไมทำแบบนี้มาแอบฟังคนอื่นคุยกันได้ไง
สายใหม่ ฟ้าใส รุ่นพี่โอม เอื่อ :ต่อไปจะไม่ทำอีกแล้ว ขอโทษนะ ค่ะ/ครับ
เช้าวันต่อมา
ทุกคน:แม่ค่ะห้องน้ำฝนอยู่ไหนค่ะ/ครับ
แม่น้ำฝน:จ้าอยู่ห้องมุมขวาสุดเลย
ทุกคน:ขอบคุณค่ะ/ครับ
ก๊อกๆน้ำฝนเปิดประตูหน่อยพวกเรามาแล้ว
น้ำฝน:เปิดได้เลยประตูไม่ได้ล็อก
สายใหม่:น้ำฝนฉันเอาโดนัทมาฝาก
ฟ้าใส:ฉันซื่อน้ำมา
สุดเขต:แม่ฉันให้เอาผลไม้มาให้นะ
เอื่อ:แม่ทำขนมบัวลอยมาให้นะ
น้ำฝน:เดียวฉันเอาไปใสจานให้นะ ทุกคนอ่านหนังสือไปก่อน
สุดเขต:นี้มีอะไรจะเล่าให้ฟังนี้ฉันรู้มาว่าก่อนที่น้ำฝนจะมาอยู่ที่นี้มาคนเคยตายมาก่อนด้วยนะเห็นว่าเป็นเด็กที่พ่อแม่ไม่รักและทำข้าวของเสียหายเพราะประชดที่พ่อแม่ไม่รักและอยู่มาวันหนึ่งเด็ก2คนนั้นก็ได้วิ่งเล่นตามปกติทันใดนั้นแม่ก็มาด่าเด็ก2คนนั้นว่าอย่าวิ่งเล่นเสียงดังและในขณะนั้นพ่อก็โกธรมากเช่นกันจึงเอาปืนมายิงเด็กทั้ง2เสียชีวิตเห็นชาวบ้านบอกว่าบางก็ได้ยินเสียงเด็กร้องไห้บางเสียงเด็กวิ่งบางและก็…….จบ
ทันใดนั้นทุกคนก็ได้ยินเสียงเด็กร้องไห้และเสียงเด็กวิ่งทุกคนต่างหวาดกลัวและในทันใดนั้นก็มีเงาของเด็กปรากฏที่หน้าห้องของน้ำฝนที่ทุกคนอยู่และมีเสียงดังขึ้นมาว่า
ปอน:พี่น้ำฝนฟ้าหกล้มเลืดออกด้วย
ทันใดนั้นฟ้าใสกับสายใหม่ก็เป็นมไปเอื่อและสุดเขตก็ช่วยกันปลุกละน้ำฝนก็กับมาที่ห้องและเอายาดมให้กับทั้ง2หนุ่ม
น้ำฝน:นี่นาย2คนดูเพื่อนฉันด้วยนะยะฉันไปทำแผลให้น้องสาวก่อนนะ
เอื่อ สายใหม่ ฟ้าใส:หะ น้องสาวหร่อไม่เห็นรู้มาก่อนเลยอะ
เอื่อ สุดเขต:อาวทั้ง2คนพื้นแล้วหร่อ